Afgelopen zondag was ik te gast bij de Natural Hair Club, en panellid tijdens de Natural Hair Conversations in Sabrina Starke's Pop up Livingroom. Een ontzettend inspirerende aangelegenheid en door de intieme setting en positive vibes, voelde ik me right @ home. Daarvoor absoluut mijn complimenten aan Sabrina Starke.
Toen gespreksleider Beryl Valpoort mij benaderde om plaats te nemen in het panel en aangaf wat mijn taak zou zijn, was ik in eerste instantie huiverig. Ik beschouw mezelf namelijk niet als natural hair expert of zelfs kenner. Op het moment dat iemand plek neemt op de stoel van een expert, verwacht ik inhoud, en naar mijn idee had ik dat op dit vlak niet te bieden. Toch is het Beryl gelukt mij over te halen, en hebben we afgesproken dat ik vanuit een iets andere invalshoek het gesprek aan zou gaan.
Mijn natural hair journey is gekoppeld aan het vinden van mijn identiteit, even though I am not my hair, it defines who I am. Mijn haar zegt namelijk iets over mij, omdat het onderdeel is van hoe ik mijn identiteit weergeef. De interpretatie van anderen over mijn haar, staat hier helemaal los van. It's about me. Met die gedachte ben ik het gesprek in gegaan.
Ik ben begonnen met relaxen op mijn 11e, en vond het geweldig. Je had van die prachtige foto's op de verpakkingen van het merk "Just for me" en dat was precies wat ik wilde. Met mijn mooie, dikke, lange kroeze vlechten, kwam het eindresultaat aardig in de buurt. Ohh my gosh, I finally had long, flowy, straight hair! Vanaf dat moment moest ik niks meer van mijn kroeshaar weten.
Toen ik ongeveer 17 was, zat ik met een tweeling op school, die hun haar nooit had gerelaxed. Ik snapte niet hoe deze meiden het in hun hoofd haalde zo over straat te lopen. Als ik met anderen over hen sprak, hadden we het over "die meisjes met die kroeze bolletjes", en iedereen wist gelijk over wie we het hadden. Terwijl ik dit schrijf, besef ik hoezeer ik hoop dat mijn nichtjes en alle andere opgroeiende meiden met prachtig kroeshaar, deze fase nooit zullen doorlopen.
Het moment dat mijn hart voor het eerst weer een sprongetje maakte bij het zien van kroeshaar, was toen ik een foto in Ebony Magazine zag staan, van een prachtige vrouw, met een nog mooiere twist-out. Ik denk dat ik toen ongeveer 22 geweest zal zijn. Ondanks dat ene moment, bleef ik in love met mijn straight hair. Tot 6 jaar geleden.
Op een gegeven moment ontstond er een bewustwordingsproces. Ik begon me oprecht te irriteren aan het feit dat de Nederlandse televisie zo wit was, en dat ik nooit een zwart model zag staan op magazine covers. Ik besefte, dat naast het feit dat ik een vrouw ben, mijn huidskleur ook bepalend was en ik net iets vaker onderschat werd dan mijn witte vrouwelijke collega's. Ik snapte eindelijk waarom Zwarte Piet mij altijd een onbehaaglijk gevoel heeft gegeven en waarom ik werkelijk door de grond kon zakken als een zwarte man het in zijn hoofd haalde het racistische karakter te spelen. Langzaam maar zeker begon ik de kracht van mainstream media (propaganda) in te zien, en hoe onvoorstelbaar veel invloed dit heeft gehad op mijn beeldvorming met betrekking tot mezelf en mijn omgeving. Dit proces triggerde mijn ambitie om binnen de film en entertainment industrie aan de slag te gaan, nog meer. Mijn talkshow Girls 'N Cocktails en UMA magazine, zijn deels ook het resultaat daarvan.
Toch was de keuze om mijn haar af te knippen, erg moeilijk. Voor zover ik me kon herinneren heb ik nooit kort haar gehad, dus kon me ook geen voorstelling maken van Rasheida met een shortcut. Totdat mijn beste vriendin de bold choice maakte om voor een ultra korte coupe te gaan. Het stond haar prachtig, en ze vertelde dat dit voor haar de eerste stap was in haar natural hair journey. Vanaf dat moment hakte ik de knoop door, en begon aan mijn transition. Deze duurde een half jaar, en in maart 2012 had ik mijn Big Chop! Het was voor mij geen magical moment. Ik had gemengde gevoelens en was vooral benieuwd naar de reacties van mijn directe omgeving. Ik had hun mening nodig om op dat moment mijn zelfvertrouwen te boosten. Na een week of twee kwam blijdschap, en een gevoel van trots. Ik voelde me niet mainstream, maar unique en gedurfd. Terugkijkend, sloeg dat helemaal nergens op, omdat er niets gedurfd hoort te zijn aan het dragen van je haar in haar natuurlijke staat. Ik besef uiteraard dat onze geschiedenis en het schoonheidsideaal in de westerse maatschappij hieraan bijgedragen hebben, maar dan nog.
Voordat ik uberhaupt de keuze heb kunnen maken om natural te gaan, moest ik voor mezelf ontdekken wie ik ben. Mijn haar hoort bij mij, ik leg er net zoveel focus op als op alle andere aspecten die bij mij horen. Soms misschien zelfs iets minder, omdat het geen big thing meer is. It's part of the package called "me" and "me" encompasses everything from my strength, to my brains and my beauty. And I am proud of me! You should be proud of you! Dat was mijn boodschap afgelopen zondag.
Liefs,
Rasheida
Ps: Part 2 van onze Natural Hair Conversations wordt een vlog, waarin ik voor het eerst sinds mijn Big Chop een bezoek breng aan een Natural Hair Kapper. Terwijl ik een behandeling krijg van Salon Hairlovers, treed ik met de eigenaressen in gesprek over kroeshaar verzorging, beeldvorming rondom natural hair, en de mogelijkheden voor ondernemerschap binnen deze booming industry. Like de FB pagina van Sranan UMA magazine: srananumamag om op de hoogte te blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten